Rozdział 33. Keep your eyes on me.

Romeo take me somewhere we can be alone
I'll be waiting all there's left to do is run
You'll be the prince and I'll be the princess
It's a love story baby just say yes

            Kise z niecierpliwością kręcił się dookoła własnej osi, a Momoi miała wybitne problemy z tym, by go uspokoić. Nawet jeśli powtarzała mu, by stał bez ruchu, Omega próbował obejrzeć się dokładnie w wysokim lustrze, które Aomine (po długich narzekaniach), przytargał do jego pokoju. Nie pomagało nawet to, że Momoi dźgała go tu i ówdzie szpilką, Kise wciąż chciał zobaczyć, jak wygląda jego nowe kimono. Oczywiście, nim je założył, obejrzał je całe, ale na wieszaku to nie to samo. Chciał wiedzieć, jak delikatny motyw liści układa się na jego plecach i czy aby na pewno przez obi nie robi mu się większy tyłek.

-Ki-chan, przestań – Momoi znów lekko go ukłuła, ale nie mogła powstrzymać uśmiechu cisnącego się jej na usta. Pamiętała swój pierwszy raz, kiedy ojciec Aomine przyniósł jej pierwszą yukatę, którą miała założyć na festiwal i pokaz fajerwerków. Sama miała wtedy problem z ustaniem w miejscu, próbując obejrzeć się w lustrze. A teraz Kise zachowywał się jak pięciolatek, który zjadł za dużo czekolady.

-Ale Momocchi, chcę zobaczyć jak to leży z tyłu… nie pogrubia mi tyłka?

-Tyłek pogrubia ci ta czekolada, co podjadasz w nocy – zganiła go, a potem dokończyła wiązanie obi i klepnęła go w plecy. –Już, Ki-chan. Wyglądasz ślicznie.

            I tak właśnie czuł się Kise. Podszedł bliżej lustra, starając się nie przewrócić w drewnianych japonkach, po czym obracał się na wszystkie strony, oceniając jak leży na nim granatowe kimono z żółtymi akcentami. Za jedno ucho miał włożoną spinkę z orientalnym, kwiatowym wzorem. Czuł się silny i seksowny jednocześnie.

-Aominecchi! – zawołał, starając się nie podskakiwać z ekscytacji. –Aominecchi, już!

-No nareszcie – jęknął Alfa, wchodząc do środka. Od godziny Momoi i Kise kazali mu czekać na siebie.

            Ale teraz widział, że warto było czekać. I chociaż Momoi wyglądała uroczo w swojej yukacie o wyblakłym, różowym kolorze, tak Kise wyglądał oszałamiająco. Aomine wiedział, że o taki efekt im chodziło, jako iż zapewne staną się celem dziennikarzy, ale teraz widział też, że Kise jest naprawdę piękny. I gdyby jego Hodowca traktował go lepiej, zarobiły na nim krocie.

-Wyglądacie cudownie – chrząknął, nie mogąc oderwać wzroku od Kise.

-Ty też – bąknął Kise, nagle się uspokajając i nerwowo spuszczając wzrok.

            Kiedy zobaczył Aomine na progu, mocniej zabiło mu serce. Alfa miał na sobie proste, czarne kimono z podwiniętymi rękawami a na bosych nogach drewniane geta. Wyglądał na rozespanego i poirytowanego, ale to był jego normalny wygląd, więc Kise się przyzwyczaił. Mimo to, widząc go ubranego tak seksownie, nie mógł się powstrzymać od wyobrażenia sobie, jak zsuwa z niego to kimono i całuje jego pierś, by zsunąć się językiem coraz niżej i niżej i…

            Pokręcił lekko głową, odganiając od siebie te myśli. Wiedział, że zbliża się jego Gorączka, ale nie mógł sobie pozwolić na podniecenie przed wyjściem, inaczej Aomine odwoła ich wypad na festiwal i wtedy zmarnuje okazję, by pokazać wszystkim jak idealnym Partnerem się staje.

            Słysząc dzwonek do bramy, Aomine odwrócił głowę. Momoi złapała szybko swoja torebkę.

-To pewnie moi znajomi – oznajmiła, doskonale wyczuwając myśli Kise. Uśmiechnęła się chytrze. –Dai-chan, nie wrócę na noc. Pójdę do Yuri-chan, mamy babskie sprawy do obgadania – oznajmiła.

-No dobra. Jakby co to dzwoń, przyjadę – podrapał się w kark. –Potrzebujesz jakiejś kasy?

-Jeszcze mam kieszonkowe, dzięki – wspięła się na palce, by pocałować go w policzek, a potem pocałowała Kise. –Bawcie się dobrze. Nie tylko na festiwalu – dodała z lekkim uśmieszkiem, po czym wybiegła.

Aomine przez chwilę milczał, patrząc na Kise. W końcu wyciągnął do niego rękę, a Omega złapał ją i pozwolił się przyciągnąć. Oczekiwał tego, dlatego nawet nie pisnął, kiedy poczuł wargi Aomine na swoich. Zamruczał cicho, z przyzwoleniem, rozkoszując się tym drobnym powitaniem.

-Wyglądasz cudownie – westchnął jeszcze raz Aomine, odsuwając się lekko i poprawiając spinkę we włosach Kise.

-Dziękuję. Ty też. Wszyscy będą skupieni na tobie i nawet mnie nie zauważą – wydął lekko usta, dźgając Aomine palcem w pierś. Alfa roześmiał się.

-Myślę, że będzie całkiem odwrotnie. Chodźmy już, przekonajmy się – złapał go mocno i pewno, samemu czując, ze wolałby zostać w domu.

            Jako iż w ten ciepły wieczór u schyłku lata pogoda dopisała, postanowili się przejść na teren festiwalu, zamiast jechać autem. Kise pomyślał, że to naprawdę przyjemne móc spacerować z Aomine, wśród innych ludzi zmierzających do świątyni. Wiedział, że inni pokazują ich palcami i szepczą coś o nich. Chciał się wycofać, czując nagłą niepewność, ale wtedy Aomine pogłaskał wierzch jego dłoni swoim kciukiem, jakby mówił mu, że wszystko w porządku. Kiedy Omega uniósł wzrok, zobaczył, że mężczyzna uśmiecha się lekko, sam do siebie. Dlatego poczuł się pewniej i sam podniósł głowę wysoko, dumnie, unosząc kąciki ust w lekkim, tajemniczym uśmiechu do mijających ich ludzi.

-To mój pierwszy festiwal – powiedział nagle.

-Wiem – odparł Aomine. –Normalnie bym to olał, bo nie lubię tego całego strojenia się, tłumu i zachodu, ale chciałem ci to pokazać.

-Dziękuję – Kise wyszczerzył się radośnie, poruszając uszkami.

-A teraz się nie denerwuj, idą za nami dziennikarze. Bądź sobą.

-Jak mogę być sobą, jeśli mi mówisz coś takiego – jęknął Kise, walcząc z samym sobą, by nie obejrzeć się do tyłu, za siebie, i nie spojrzeć na wścibskich dziennikarzy.

            Bycie sensacją dla mediów nie było tak przyjemne, jak kiedyś myślał. Jego ślub z Aomine wywoływał poruszenie niemal wszędzie, a Kise był pod obstrzałem fotografów za każdym razem, gdy jechał na Kurs albo wychodził z Momoi do miasta. Nawet gdy spotykał się z Kuroko na zakupach, w towarzystwie Kagami’ego i Aomine lub bez nich, ludzie cały czas zwracali na niego uwagę. Odrobinę stresowało go to, że musi uważać na każdy swój krok, a z drugiej strony cieszył się, że jest w centrum zainteresowania. Teraz jednak, kiedy szli razem, ręka w rękę, patrząc w tym samym kierunku, nie denerwował się tak bardzo (chociaż przez myśl przebiegła mu wizja jego samego potykającego się i przewracającego).

            Widząc świątynię, Kise miał nadzieję, że dziennikarze odpuszczą. W końcu mieli prawo do prywatnego życia, nawet jeśli byli osobami znanymi (Aomine był, on dopiero będzie, poprawił się szybko). Dlatego też odetchnął z ulgą, gdy wmieszali się w ciasny tłum, uniemożliwiający paparazii śledzenie ich.

            Spędzili czas wspólnie, śmiejąc się i rozmawiając o wszystkim i o niczym. Aomine pokazał mu, jak łapać złote rybki w papierowe sitka, a potem szybko przerzucać je do specjalnych pojemników, nim sitko całkiem przemoknie. Wspólnie zjedli masę pysznego, być może niekoniecznie zdrowego jedzenia. Co było jednak ważne dla nich obu to to, że cały czas trzymali się za ręce, skupieni tylko na sobie. Gdy zapadł zmierzch, Aomine zaczął chętniej obejmować Kise, przyciągać do siebie, a gdy niebo rozświetliły fajerwerki, pocałował go w tłumie ludzi, którzy z uśmieszkami odwracali wzrok.

-Myślę, że powinniśmy wrócić do domu – szepnął Aomine, całując Kise w ucho.

-Myślę, że to dobry pomysł – zachichotał Kise, wiedząc, że tej nocy nie spędzi w swoim łóżku.

            Ledwo dotarli do domu, z trudem utrzymując ręce przy sobie przez całą drogę. Kise całował Aomine zapalczywie, czując, jak ten rozsuwa jego kimono i pozwala mu opaść na ziemię. Poczuł chłód na nagich plecach, ale szybko zrobiło mu się ciepło, gdy Alfa przesunął po nich dłonią.

-Muszę…je podnieść – sapnął, próbując się od niego odsunąć.

-Po co? – burknął Aomine, nie chcąc, by Kise odsunął się chociażby na minutę.

-Zniszczy się, jeśli je tak zostawimy – mruknął Omega, rumieniąc się, gdy jego (przyszły) kochanek złapał jego pośladki w dłonie i ścisnął lekko.

-Kupię ci setkę innych – westchnął, znów go mocno całując. Na chwilę wydawało się, że Kise jest przekonany, ale znów pokręcił głową cofając się.

-Nie. To jest wyjątkowe, jest pierwsze…

-Kurwa – Aomine uniósł lekko głowę. –Komputer, obudź domowego androida. Niech posprząta, odświeży i rozwiesi nasze kimona – oznajmił, mając nadzieję, że to zadowoli Kise.

            Udało się, pomyślał, kiedy Omega znów się rzucił na niego, zapalczywie całując jego usta, a dłońmi gładząc jego kark. Nie pozostawał mu dłużnym, pieszcząc każdy skrawek ciała Kise, do którego sięgały jego dłonie podczas podróży do swojej sypialni. Tam pchnął Omegę na łóżko i nakrył swoim ciałem, kolanem rozchylając jego nogi. Wpierw blondyn jęknął zachęcająco, kiedy poczuł przyjemne tarcie na pobudzonym członku, ale szybko zadrżał, a jego zapach uległ lekkiej zmianie. Aomine uniósł wzrok.

-Boisz się? – zapytał, mrużąc oczy. Nie planował się wycofać, chciał w końcu uczynić Kise swoim, zwłaszcza, że Omega sama mu się teraz oddawała. Nie chciał jednak, by dla niego seks kojarzył się z lękiem.

-Nie boję – Kise nadął policzki i  fuknął na niego, ale jego lekko zaszklone łzami oczy zdradzały prawdę. Aomine pocałował go więc mocno, próbując otulić Omegę swoim zapachem.

-Nie bój – szepnął. –Nic się nie bój. To normalne, to będzie dla ciebie wkrótce coś oczywistego, zobaczysz – mruczał, sunąc wargami po jego szczęce i szyi. Kise odchylił głowę, pozwalając mu na to, chociaż drżał jeszcze mocniej.

-Nie boję się…tego – burknął, odpychając lekko Aomine. Chciał z nim rozmawiać, właśnie teraz!

-A czego? – Alfa podrapał się w pierś, a potem kciukiem pogłaskał sutek Kise. Ten jęknął głośno, a potem fuknął na niego karcąco.

-A co, jeśli ci się nie spodoba?

-Co mi się nie spodoba?

-No…no seks ze mną!

-Haaa? – ryknął, patrząc na blondyna z niedowierzaniem. On naprawdę tak myślał?! –Jesteś najśliczniejszą Omegą, jaką kiedykolwiek widziałem. To niemożliwe, żebyś rozczarował mnie w łóżku.

-Skąd wiesz?

            Aomine zagryzł wargę. I co miał mu powiedzieć? Że takie ma wrażenie? Że niezależnie co i jak, jemu i tak będzie dobrze? Im obu?

-Po prostu wiem – oznajmił twardo, pochylając głowę, by pocałował Kise w pierś. –Rozluźnij się i zaufaj mi, do jasnej cholery. Poza tym – ściszył głos, chociaż i tak byli sami – jeśli nie będzie nam dobrze, to raczej moja wina nie twoja, głupku.

-Aominecchi – Kise westchnął miękko, wsuwając palce w jego włosy i sunąc palcami pomiędzy granatowymi kosmykami. –To było urocze.

-C-cicho – warknął, uznając, że jedyny sposób, by zmienić temat rozmowy to zmuszenie Kise do jęku.

            Dlatego też nakrył dłonią jego krocze i zaczął je intensywnie pieścić, rozsmarowując na nim wilgoć i czując, jak Kise drży w jego ramionach. Blondyn ostrożnie poruszał biodrami, ślizgając się w jego uścisku i pojękując cicho (Aomine uznał swój plan za totalny sukces). Alfa całował jego pierś i brzuch, wodząc językiem dookoła pępka Kise. Jednocześnie próbował wyjąć z szafki lubrykant, by nie skrzywdzić Kise przy pierwszym razie.

-C-co to?

-Nawilżacz, nie bój się – mruknął, klęcząc między rozłożonymi nogami Omegi. Ten patrzył na niego z zainteresowaniem w miodowych oczach.

-Po co?

-Żeby było ślisko, panie pytalski. Ryouta – powiedział nagle, a Kise zarumienił się po korzonki włosów. –Zacznij pieścić się sam.

-C-co…

-Dobrze wiesz, co. Będę mieć zajęte ręce przez chwilę.

            Kise nie chciał tego robić, ale ciekawość była silniejsza. Patrząc Aomine w oczy, sięgnął między swoje nogi i ostrożnie dotknął swojego penisa. Sapnął cicho, kiedy Alfa uśmiechnął się szeroko.

-Nie przeszkadzaj sobie – zamruczał, wsuwając Kise poduszkę pod biodra i nachylając się, by go pocałować. I nie przestawał, nawet wtedy, kiedy jeden jego wilgotny palec wsunął się w ciało Omegi.

            Kise pisnął, czując nieznane, nie do końca przyjemne uczucie. Nie mógł powiedzieć, że mu się podobało, ale też nie było strasznie bolesne. Raczej po prostu niekomfortowe, zwłaszcza wtedy, kiedy Aomine zaczął tym palcem poruszać. Patrzył na niego, śledząc z fascynacją każdy ruch Alfy. Nawet kiedy się całowali, nie zamykał oczu, zbyt zajęty zapamiętywaniem wszystkiego, co się działo, w tym każdej, nawet najmniejszej zmiany w wyrazie twarzy Aomine. Być może dlatego nie zauważył, a dopiero poczuł, że do pierwszego palca Aomine dołączył drugi.

            Syknął boleśnie i mimowolnie odsunął się kawałek, patrząc na niego z oburzeniem.

-Nie moja wina, że jesteś tak cholernie ciasny – burknął Aomine, któremu pot spływał już po plecach. Jeszcze nigdy nie denerwował się tak podczas seksu, nawet kiedy przeżywał swój pierwszy raz. –Wytrzymaj jeszcze trochę.

            Kise skinął głową, wsuwając nos w zagłębienie na szyi Aomine. Teraz zamknął oczy, pozwalając, by zapach i ciepło Alfy ukoiły ból i niepokój.

-Aominecchi – szepnął, a ten pocałował go lekko.

-Jestem przy tobie cały czas – zapewnił go, odnajdując palcami prostatę Kise.

            Nagle Omega poczuł, że całe jego ciało wygina się, a nerwy napinają się do granic możliwości. Przez sekundę widział tylko biel, a z pomiędzy zaciśniętych warg wyrwał mu się głośny jęk.

-Aominecchi!

-O to chodziło – uśmiechnął się triumfalnie, widząc, że wzrok Kise rozmazał się, a blondyn rozluźnił się i wreszcie zaczął czuć przyjemność. Ugryzł lekko jego obojczyk, a potem szyję, zostawiając na Omedze swój ślad tak, by szybko nie wyblakł. Kise jednak nie syczał z bólu, ale z rozkoszy, gdyż nawet to mu już ją sprawiało. Dlatego też nie czuł, kiedy Aomine wsunął w niego trzeci palec i poruszał już nimi bez problemu, co chwila muskając prostatę Kise, przez co ten unosił biodra coraz wyżej i wyżej. Kiedy jednak znalazł się na granicy orgazmu, Aomine zacisnął swój ogon na podstawie jego penisa.

            Omega spojrzał na niego z oburzeniem i żalem w miodowych oczach.

-Razem, zrobimy to razem – wymamrotał szybko Aomine, wysuwając z Kise palce. Ten poruszył biodrami, poszukując ich i przyjemności, jaką mu dawały. Jęknął z żalem, gdy ich nie odnalazł.

            Szybko jednak minęło mu rozczarowanie, gdyż poczuł na sobie ciężar Aomine. Nawet nie zorientował się, kiedy Alfa wszedł w niego; nagle po prostu poczuł że jest pełny, jednocześnie boleśnie i przyjemnie wypełniony do granic możliwości. Wbił paznokcie w ramiona Aomine i przeorał nimi jego skórę i plecy, szarpiąc głową. Znów zaczął pojękiwać, wpijając pięty w pośladki kochanka.

-Już, już – mruczał Aomine najbardziej spokojnie, jak w danym momencie potrafił. Nie chciał skrzywdzić Kise, ale jego własne ciało powoli się poddawało pierwotnemu instynktowi. A to, że blondyn tak uroczo pod nim jęczał, nijak nie pomagało.

-Boli, Aominecchi – Kise jęknął, a spod długich rzęs stoczyła się pojedyncza łza. Teraz rozumiał już, dlaczego Omegi wolą to robić podczas Gorączki. Wtedy nie przejmowały się bólem.

-Wiem, skarbie, wiem – otarł kciukiem łzę, a potem ostrożnie pocałował drżące wargi Kise. –Zaraz będzie lepiej.

            Dał Kise kilka długich chwil, by ten przyzwyczaił się do nowego uczucia. Kiedy uznał, że Omega już rozluźnił się i uspokoił, ostrożnie poruszył biodrami. Tym razem Kise nie jęknął boleśnie, jedynie sapnął, a po chwili rozkosznie zamruczał. Aomine wiedział, że najgorsze mają już za sobą. Teraz musiał pokazać Kise, jak wielka przyjemność może płynąc z ich zbliżenia.

            Poruszał się w nim powoli, unosząc go coraz wyżej i wyżej. Czuł, jak paznokcie Kise bezradnie drapią jego plecy, jakby Omega szukał kotwicy w świecie rzeczywistym, nie chcąc poddać się rozkoszy. Pozwalał mu na to, będąc dumnym, że to właśnie on jest tym, co jednocześnie trzyma Kise na powierzchni i tym, co wypycha go coraz wyżej spełnienia. Narzucał szybsze tempo, a Kise wysuwał mu biodra naprzeciw, pragnąc, by znalazł się jeszcze bliżej. A gdy nadszedł ten decydujący moment, moment, w którym Aomine uznał, że sam już dłużej nie da rady, odwinął ogon z penisa Kise i pocałował mocno wilgotne wargi Omegi.

-Dojdź dla mnie, Ryouta. Dojdź – zachęcił go.

            I nie musiał mówić nic więcej. Słysząc to, Kise doszedł mocno, czując jak zalewa go fala nieznanego dotychczas uczucia, które odebrało mu dech w piersi i na kilka długich minut odebrało wszystkie zmysły. Nawet nie zarejestrował faktu, że Aomine również osiągnął spełnienie, wylewając swoje nasienie w jego wnętrzu. Mimo to, wyciągnął ramiona, by pomóc Alfie przytulić się do siebie, gdy obaj próbowali przypomnieć sobie, jak się oddycha.

Yesterday is history
Tomorrow's a mystery
I can see you lookin' back at me
Keep your eyes on me
Baby, keep your eyes on me

            W rozdziale wykorzystano piosenkę „Love story” (Taylor Swift) oraz „Mirrors” (Justin Timberlake).