Rozdział 24. Hot, hotter, the hottest.

I love her like hate, I love her like pain,

(Kocham ją jak nienawiść, kocham ją jak ból)
I need her like a forest needs a flame

(Potrzebuję jej jak las potrzebuje pożaru)
I love her like rage, I love her like shame

(Kocham ją jak gniew, kocham ją jak wstyd)
I need her like a victim needs the plague

(Potrzebuję jej jak chory potrzebuje plagi)

            Przeżywanie pierwszej gorączki było traumatyczne nie tylko dla Omegi, ale również dla jej ówczesnego opiekuna. O ile byli to rodzice, sprawa była prostsza – tłumaczyli dziecku, co się dzieje z jego ciałem, opowiadali o dorastaniu, o seksie i jego konsekwencjach. Gdy pierwszy raz uderzał podczas pobytu w Hodowli to samo robił właściciel lub któryś ze starszych wychowanków, względnie pozwalano Omedze wybrać partnera i pójść z nim do łóżka.

Kagami miał ten problem, że nie wiedział, jak pomóc Kuroko. Chciał odwlec myśl o jego Gorączce tak, jak odwlekał wizyty u dentysty. Ale w końcu ten czas nadszedł.

-Będziesz tak tylko stał? – mruknął Kuroko, mierząc go wzrokiem.

Kagami zamarł. Ten Kuroko różnił się od normalnego nie tylko zapachem. Wydawał się być bardziej zdecydowany, o twardszym charakterze i większym uporze. Widział jak zaciska wargi, tworząc z nich niemal poziomą kreskę.

-Nie, zrobię ci śniadanie, chyba jesteś głodny.

-Nawet nie wiesz, jak bardzo – burknął. –Kagami-sama, przepraszam – dodał nagle, pocierając twarz dłońmi i jego koszulką. Nie panuję nad tym. Nie wiem, co robić. Nie rozumiem tego – jego głos lekko się załamał.

-Hej, hej, spokojnie – Alfa w końcu do niego podszedł i przesunął palcami między włosami Kuroko. Kiedy musnął jego lisie uszy, chłopak zadrżał i przymknął rozkosznie oczy, po czym zamruczał cicho. Kagami zganił się w myślach – kontakt fizyczny zarówno poprawiał jego stan, ale jednocześnie go pogarszał.

-Ja za pierwszym razem też nie rozumiałem – pocieszył go. –Co prawda, moja Gorączka wygląda inaczej niż twoja, i… Hmm.

-Hmm co? „Hmm” raczej nie sugeruje niczego miłego – westchnął.

-Alfy mogą wejść w Gorączkę kiedy chcą – przyznał. –Ale raz na jakiś czas musimy, żeby spuścić ciśnienie – wyjaśnił, rumieniąc się. Kuroko nie podejrzewał go o bycie prawiczkiem, ale takie sprawiał wrażenie.

            Wizja jakiejś kobiety albo mężczyzny, która dotyka Kagami’ego i całuje sprawiła, że oczy Kuroko pociemniały ze złości i Omega warknął cicho.

-Ściągasz wtedy j-jakieś towarzystwo?!

-Yyyy co? – Kagami był zaskoczony tonem Kuroko. Dlaczego Omega się zdenerwował nagle, kiedy on tak bardzo starał się go właśnie pocieszyć?

-Nie potrzebujesz żadnego towarzystwa. Masz mnie od tego. Tak, mnie. Nauczę się tego, co trzeba – wyrzucił z siebie Kuroko, nim urwał gwałtownie i odwrócił wzrok. –Przepraszam. Przepraszam. Ja…

-W porządku – Kagami pokręcił lekko głową.

            Był rozdarty wewnętrznie. Nigdy nie ukrywał, że pociągają go mężczyźni tacy, jak Kuroko, o chłopięcej sylwetce i niewinnym wyglądzie. Dlatego teraz, kiedy stał naprzeciwko Omegi, która praktycznie pchała mu się do łóżka i w jego ramiona, jego wewnętrzny tygrys szalał z pożądania. Wyobrażenia tego, co mogliby zrobić razem, i to nie jeden raz, a kilka pod rząd, w łózku, w jego łóżku, sprawiły, że po kręgosłupie Kagami’ego spłynął w dół przyjemny dreszcz. Z drugiej strony jednak, przysiągł, że będzie chronił Kuroko i pomoże mu wystartować w życiu, jak to miało się do sypiania z nim?

            Przypomniała mu się ostatnia rozmowa z ojcem. Zaczęło się od awantury w mediach, jaka wybuchła po jego awanturze z przedstawicielem Towarzystwa, która na szczęście szybko została uciszona, a skończyło się na sugestii, że to Kagami powinien poślubić Kuroko. Wtedy nikt nie odważyłby się spojrzeć pożądliwie na Omegę i wystąpić z taką propozycją. Poza tym, jak zasugerował jego ojciec, posiadanie małżonka, który był przedstawicielem Zagrożonego Gatunku, pozytywnie wpłynęłoby na notowania Klanu Tygrysów. A ich ewentualny potomek z całą pewnością stałby się ulubieńcem mediów.

            Myśl o Kuroko, może ciut dojrzale wyglądającym, z ich dzieckiem w ramionach, zepchnęła Kagami’ego na drugą stronę.

            Przyciągnął Omegę do siebie i pocałował go mocno. Było całkiem inaczej niż wtedy na kanapie; Kuroko wczepił się rozpaczliwie palcami w jego ramiona, by nie upaść, a także wspiął się na palce, by móc sięgnąć go bez przeszkód. Nie było żadnego ostrzeżenia, tylko cisza i bicie ich serc, szybkie i niespokojne, kiedy całowali się namiętnie. Kagami czuł, jak paznokcie Kuroko lekko drapią jego skórę, ale to tylko potęgowało pragnienie. Zsunął dłonie na biodra Omegi i uniósł go lekko, a ten instynktownie objął go nogami w pasie. Był tak lekki, że Alfa nie miał problemu, by dojść z nim do swojego pokoju. Kopniakiem zamknął drzwi i ostrożnie położył Kuroko na swoim rozkopanym łóżku.

-Wybacz, powinienem to lepiej przygotować – wymamrotał.

Kuroko złapał go za włosy i przyciągnął do kolejnego pocałunku, który trwał kilka chwil, nim musieli się od siebie odsunąć, by łapczywie złapać powietrze.

-Jest idealnie – westchnął z uśmiechem Omega.

Całe łóżko pachniało Kagamim i ciepłem. Kuroko był zachwycony tym, że Alfa otaczał go ze wszystkich stron, a najbardziej podobał mu się prawdziwy Kagami, źródło zapachu i ciepła, który pochylał się nad nim i językiem badał jego obojczyki i szyję. Kuroko bał się, że go ugryzie, a z drugiej strony chciał, by ten go ugryzł, zostawił na nim swój ślad, tak, by wszyscy widzieli, że należy do tego Alfy.

-Póki jeszcze jestem w stanie, możesz mi powiedzieć, że nie chcesz iść dalej – wyszeptał mu Kagami gorączkowo do ucha, palcami mocniej wbijając się w jego biodra. Przez myśl Kuroko przemknęła informacja, że potem będzie miał siniaki, zapewne nie tylko tam.

-Chcę iść dalej. Do samego końca – poinformował go, obejmując ramionami szyję Alfy i całując go. To było dla niego niesamowite; Alfa pytał go o zdanie, zamiast przewrócić go na brzuch i zrobić z nim co tylko chciał.

            Co też nie byłoby złe, gdy Kuroko o tym pomyślał.

-Mój Kuroko, mój cudowny Kuroko – Kagami podciągnął koszulkę Omegi, a ten uniósł ręce, by pomóc mu ją z siebie zdjąć. Gdyby nie to, że lubił ten kawałek materiału, pozwoliłby Kagami’emu rozerwać go na sobie. Zastanawiał się jednak nad tym, co Kagami mamrocze mu do ucha; czy on też powinien coś mówić?

-M-mój – zaczął nieśmiało, dotykając palcami szerokiej piersi Alfy. Nie powinien nawet ryzykować takiego stwierdzenia; ktoś o jego statusie nigdy nie może nazwać Alfy „swoim”.

            Ku jego zdumieniu jednak, Kagami przytaknął i na chwilę dotknął jego dłoni swoją, a potem złapał drugą i uniósł do swoich ust. Ostrożnie pocałował jego palce, a potem jej wnętrze, a Kuroko zrozumiał, że w tym łóżku nigdy nie będzie statusu ani pozycji społecznych. Tutaj byli tylko i aż sobą, dwoma sercami, które biły we wspólnym rytmie.

            Powoli pogłaskał go po policzku, zastanawiając się, jak ujarzmić tego tygrysa. Trochę przerażały go jego rozmiary, ale nie myślał o bólu i konsekwencji, ale o tym, że usta Kagami’ego porzuciły dłoń, a skierowały się na jego brzuch. Czuł na delikatnej skórze, jak rozpalone wargi Alfy badają jego pierś, drażnią gorącym oddechem delikatne sutki, a potem zsuwają się niżej. Kuroko jęknął niespokojnie, poruszając się lekko. Myślał, że temperatura jego ciała, wywołana Gorączką, jest wysoka, ale Kagami właśnie udowadniał mu, że może być jeszcze wyższa. Nie czuł nawet, kiedy Alfa zsuwa mu z nóg bokserki, pozostawiając go całkiem nagim. Kuroko nie czuł wstydu, rozchylił nogi i wyciągnął ramiona ku Kagami’emu, by przyciągnąć go bliżej siebie.

-Masz na sobie za dużo, Kagami-sama – wymruczał mu do ucha, poznając dłońmi jego plecy.

-Nie bój się, potem będzie mniej – zaśmiał się chrapliwie, całując jego szyję i delikatnie gryząc jego ucho. –Najpierw cię dobrze przygotuję do tego, co się stanie.

-Jestem już przygotowany – oznajmił ze zniecierpliwieniem, poruszając się pod nim. Kiedy jego męskość dotknęła gorącego brzucha Kagami’ego, Kuroko jęknął cicho i zagryzł wargę.

-Wiem, wiem, Omegi potrafią robić różne rzeczy ze swoim ciałem, ale i tak chcę, żeby bolało cię jak najmniej.

            No tak, napomniał się Kagami w myślach, na oślep próbując wyciągnąć coś z szafki (Kuroko całował go bez opamiętania, co utrudniało mu nie tylko myślenie), Omega w Gorączce będzie chciał seksu nawet wtedy, kiedy jego ciało będzie połamane i krwawiące. Musiał więc zadbać o to, by Kuroko po wszystkim był cały, zaspokojony i zdrowy, a nie połamany i na skraju śmierci. Zwłaszcza, że jeden raz mu nie wystarczy, więc Kuroko musiał być gotów na kolejne.

            W końcu udało mu się otworzyć szufladę i wyjąć z niej dwie rzeczy. Widząc jednak, w jakim stanie jest Kuroko, musiał go wpierw trochę rozładować, inaczej zabawa skończy się za szybko. Nie przestawiając go całować, Kagami wsunął dłoń między ich ciała i zacisnął ją na męskości Kuroko. Omega zajęczał nerwowo i poruszył się, ale nie pozwolił mu się odsunąć. Nie przerwał też pocałunku, ssąc jego dolną wargę, kiedy jego dłoń zaczęła się szybko poruszać. Kuroko uniósł biodra, wyginając swoje ciało. Dopiero teraz Kagami przestał go całować, ale zrobił to tylko po to, by móc słuchać jego jęków i szybkiego oddechu, a także tego, jak rozpaczliwie go woła.

-Kagami-sama – jęczał Kuroko, zostawiając krwawe zadrapania na jego ramionach.

-Mam imię, Tetsu – mruknął nagle, bezlitośnie go stymulując. Zacisnął dłoń na nasadzie jego penisa, nie pozwalając mu dojść. –Nie pozwolę ci skończyć, póki go nie użyjesz.

-K-Kagami-sama!

-No dalej. Powtarzaj za mną – z uśmiechem nachylił się nad nim i pocałował kącik oka Kuroko, scałowując z niego zabłąkaną łzę. –T-a-i-g-a.

-K-Kagami…

-Nope, wciąż nie – prychnął, całując jego szyję i ramię. –No dalej, czuję, że jesteś na granicy. To nie jest trudne, skarbie mój.

-T-Taiga-sama – wymamrotał w końcu Kuroko. Kagami nagrodził go pocałunkiem, namiętnym i obiecującym o wiele więcej, a potem zwolnił uścisk.

            Ciało Kuroko przeszył przyjemny dreszcz, a potem stracił kontakt z rzeczywistością. Zalała go ulga i spełnienie, jakiego jeszcze nigdy nie czuł. Kagami był jego jedyną kotwicą, jedyną osobą, która utrzymywała go na powierzchni.

            Alfa obserwował go, gdy Kuroko przeżywał swój pierwszy orgazm, zaciskając mocno wargi, a mimo to jęcząc gardłowo i szarpiąc swoimi pazurami prześcieradło. Podobało mu się to, że Kuroko poddał się swojej zwierzęcej stronie, on bowiem zrobił to samo. Obrócił Omegę na brzuch i z uśmiechem obserwował przez chwilę, jak Kuroko nerwowo porusza swoim ogonem. Dopiero teraz zauważył, że uszy Kuroko są ulegle pochylone. Czyżby Omega się bał?

-Wszystko w porządku – zapewnił go cicho, całując mokre od potu plecy Kuroko. –Nie będzie bolało.

            Faktycznie, między pośladkami Omegi czuł już wilgoć. Wiedział jednak, że jego ciało nigdy nie nawilży się samo w wystarczający sposób. Dlatego wylał na swoje palce lubrykant, nie oszczędzając go. Kuroko zakwilił, kiedy przez jego oszalałe zmysły przebiło się uczucie chłodu, gdy Kagami wsunął w niego dwa palce. Mimo to, z trudem uniósł swoje pośladki, by Alfie było łatwiej. Kolana mu drżały, ale jakoś dał radę oprzeć je wygodniej na materacu. Odsunął również swój ogon, by nie wchodził mu w drogę. W nagrodę dostał kolejny pocałunek, tym razem w jeden z pośladków.

            Kagami wiedział, że nie miało sensu pytanie o to, czy boli, gdyż Kuroko nie czuł bólu jako czegoś nieprzyjemnego. Ból otępiał Gorączkę, pozwalał zatonąć w czymś innym. A on nie chciał go skrzywdzić. Dlatego konsekwentnie go przygotowywał, rozciągając drobne ciało Kuroko. Omega pojękiwał cicho, a gdy Kagami wsunął w niego trzeci palec i potarł wrażliwą na dotyk prostatę, jego kolana poddały się i z głośnym krzykiem Kuroko osunął się na materac. To jednak nie powstrzymało jego partnera; w dalszym ciągu drażnił to miejsce, a Kuroko czuł, że znów wspina się coraz wyżej, a nerwy jego brzucha zaciskają się spazmatycznie. Nie osiągnął spełnienia, gdyż Kagami wsunął swój ogon między jego nogi i okręcił go na podstawie jego męskości, zaciskając ją.

-T-aiga-sama – wykrztusił Kuroko, z trudem łapiąc oddech.

-Jeszcze chwila – obiecał, coraz mocniej poruszając palcami. Dopiero kiedy Kuroko nieśmiało odepchnął biodra, sam nabijając się na jego dłoń, Kagami wiedział, że jest gotowy.

            Kuroko poczuł pustkę, kiedy Kagami nagle odsunął się od niego. Nie miał sił się poruszyć, słyszał tylko szelest materiału i dźwięk rozrywania folii. Wpatrywał się w ścianę szklistymi oczyma, zastanawiając się, czy to już koniec, bo jeśli tak, to byłby bardzo niezadowolony, kiedy znów poczuł ciepło Alfy za sobą. Mężczyzna złapał go za biodra i uniósł je, pomagając mu znów klęknąć i lekko głaszcząc czubkiem ogona podbrzusze Kuroko. Rozchylił dłońmi jego pośladki, a Kuroko drgnął niespokojnie, kiedy coś ciężkiego, twardego i grubego przesunęło się między nimi.

            Kagami ostrożnie wsunął w niego czubek swojej męskości, przy okazji cicho szepcząc kojące słowa. Kuroko był jednak zbyt skupiony na nowym uczuciu rozerwania i bycia pełnym, by skupić się na tym, co mówi do niego Alfa. Zacisnął palce na prześcieradle, zwijając je i przyciągając do piersi, kiedy z piersi wyrwał mu się głośny jęk, a Kagami wsunął się w niego głębiej. To było całkiem inne od tego, co sobie wyobrażał.

-Jesteś cholernie ciasny – dotarło do niego przez ścianę szumu krwi w uszach. –Cii, Tetsu, spokojnie..

Kogo uspokajasz, siebie czy mnie, pomyślał krótko Kuroko, wyginając się bardziej, próbując zmieścić Kagami’ego w siebie. Teraz rozumiał, dlaczego o Omegach mówiło się, że Gorączka jest niebezpieczna. Gdyby nie pierwszy orgazm, teraz zapewne nabijałby się na Kagami’ego jak oszalała dziwka, nie dbając o swoje ciało. Dzięki temu, że Kagami doprowadził go na szczyt już raz, myślał trochę jaśniej.

            Minęło dobrych kilka chwil, nim Kagami wsunął się w niego cały. Wtedy dopiero przestał się poruszać i znieruchomiał w nim, pozwalając Kuroko się do tego przyzwyczaić. Omega czuł wilgoć na twarzy, ale nie wiedział już, czy to pot, czy łzy. W końcu, zniecierpliwiony ociąganiem się Kagami’ego, poruszył się lekko. Alfa zamruczał karcąco, przytrzymując jego biodra i samemu zaczynając się powoli wysuwać i wsuwać z powrotem. Z każdym kolejnym razem było coraz łatwiej i coraz przyjemniej. Wkrótce Kuroko zmienił się w jęczącą kulkę, która nie była w stanie wykrztusić z siebie ani jednego porządnego słowa. Nawet imię Alfy było zniekształcone, jakby próbował połączyć je z czymś jeszcze przed wypowiedzeniem.

            Kagami nagle obrócił go na plecy i znów się w nim zagłębił, tym razem jednak nakrywając Kuroko swoim ciałem. Omega nie protestował; ciężar mężczyzny przyjął z radością, czując, że Alfa staje się centrum jego świata. Objął go nogami w pasie, podkurczając palce stóp, kiedy Kagami znów uderzył w jego prostatę. Chciał krzyknąć, ale pocałował go agresywnie, zduszając każdy dźwięk. Znów słychać było tylko uderzanie ciała o ciało, szybkie, urwane oddechy i pełne zadowolenia pomrukiwania Kagami’ego. W końcu Kuroko znów poczuł, że zbliża się do szczytu, a tym razem Kagami nie opóźniał jego orgazmu, wręcz przeciwnie; zaczął poruszać się mocniej, wbijając się w niego głębiej. W końcu Kuroko wygiął biodra, by Kagami mógł wejść w niego cały i doszedł, wykrzykując jego imię. Alfa nie odpuścił mu łatwo; przez cały orgazm Kuroko wciąż się w nim poruszał, wolniej i delikatniej, przedłużając jego rozkosz, nim sam doszedł i opadł na niego, wgniatając Kuroko w materac.

            Ale Omega nie miał nic przeciwko. Wtulił się w niego i dotknął nosem wilgotnej szyi Kagami’ego, wciągając do płuc jego zapach. Wiedział, że właśnie zmieniło się całe jego życie.

Cause I may be bad, but I'm perfectly good at it

(Ponieważ mogę być zły, ale jestem w tym perfekcyjnie dobry)
Sex in the air, I don't care, I love the smell of it

(Sex w powietrzu, nie obchodzi mnie to, kocham jego zapach)
Sticks and stones may break my bones

(Złe słowa mogą mnie zranić)
But chains and whips excite me

(Ale łańcuchy i bicze mnie podniecają)

            Rozdział z dedykacją urodzinową dla Kisi mojej kochanej! Niech KagaKuro będzie z Tobą!

W rozdziale wykorzystano „La La Lainey” (Forever the Sickest Kids) oraz „S&M” (Rihanna). Uważajcie na siebie w ten upał, robaczki!